نقش روابط مبتنی بر اعتماد در پیش بینی و تبیین فرهنگ مطلوب مربی گری (مورد مطالعه:شرکت برق منطقه ای سیستان و بلوچستان)

       هدف تحقیق حاضر بررسی نقش مولفه­های روابط مبتنی بر اعتماد در پیش­بینی مولفه­های فرهنگ مطلوب مربی­گری در شرکت برق منطقه­ای سیستان و بلوچستان است. روش تحقیق به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر شیوه جمع­­آوری داده­ها توصیفی ـ همبستگی می­باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل کارکنان و مدیران حوزه ستادی شرکت برق منطقه­ای سیستان و بلوچستان در سال 1398 (160نفر) بود که 110 نفر به عنوان نمونه به روش طبقه­ای ـ نسبتی انتخاب گردید. داده های تحقیق از طریق دو پرسشنامه روابط مبتنی بر اعتماد(رابینز، 2003) «با ضریب پایایی 0.87» و فرهنگ مربی­گری (محقق ساخته با ضریب پایایی 0.71) جمع­آوری گردید و برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون ساده در محیط نرم افزار آماری Spss استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان می­دهد که میزان روابط مبتنی بر اعتماد و فرهنگ مربی­گری در شرکت برق منطقه­ای سیستان و بلوچستان در حد متوسط است. همچنین با توجه به نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده­ها مؤلفه­های روابط مبتنی بر اعتماد توانایی تبیین دو مؤلفه روحیه مربی­گری و ارتباطات منسجم و کارگروهی را به میزان مناسب، دو مولفه روحیه شاگردی و ارزش­ها و فضائل اخلاقی را به میزان نسبتاً قابل قبولی، دارند. لیکن مولفه­های روابط مبتنی بر اعتماد کمترین توانایی تبیین را در دو مولفه نگرش سرمایه­ای و غیر ابزاری به کارکنان و حمایت از یادگیری و بهبود مستمر، دارا هستند. همچنین بیشترین ارتباط میان زیرمولفه راست­گویی و حق­گویی از روابط مبتنی بر اعتماد با زیرمولفه ارزش­ها و فضائل اخلاقی از فرهنگ مطلوب مربی­گری وجود دارد.